Iedere les een voorstelling

Ramses stond egocentrisch in het leven, is wel eens gezegd. Ga weg, als je me verveelt, als je me indeelt, als je alles dof maakt, zong hij. Nee, ze moesten zijn leven niet verdonderen. Maar in dat zelfde lied 'Ga weg' zong hij ook: 'Kom hier als je honger hebt, dorst hebt. Kom hier, als je me raakt.' Ramses kon talentvolle mensen inspireren, stimuleren, liet ze optreden in zijn programma's. Na zijn optredens was er vaak nog een lange nazit met bewonderaars.
Kitty Trepels van Mil bracht als veertienjarige ooit een zelfgemaakte portrettekening van Ramses en Liesbeth naar hun kleedkamer, en interviewde ze niet lang daarna voor de schoolkrant. Toen Ramses in 1982 enige tijd bij het circus werkte bracht ze hem in zijn caravan opnieuw een tekening, die jarenlang in zijn huis aan de Herengracht zou hangen. Een paar jaar later werkte Kitty als theaterverslaggeefster bij Avro Minjon en sprak voor de radio met haar idolen, die inmiddels vrienden waren geworden.

Ramses met het portret dat Kitty in 1982 van hem maakte.

Toen Kitty, inmiddels Neerlandicus, als docent aan de slag kon bij de Hogeschool van Arnhem en Nijmegen (HAN) had ze daar aanvankelijk niet zo'n zin in - het theater lokte meer. Ramses raadde haar aan elke les als een voorstelling te zien, en dat hielp. Ze specialiseerde ze zich gaandeweg in communicatie, drama en theatergeschiedenis en richtte het Campustheater op, waar grote namen optraden als Thijs van Leer, Margriet Eshuis, Maarten Peters, Richard Groenendijk, Helmert Woudenberg, Peter Faber, Linda van Dijck, Kitty Courbois en Alderliefste zouden optreden, naast natuurlijk Liesbeth en haar band - vijf keer!

Niemand minder dan de oude Shaf opende het Nijmeegse theater in november 2005 met een schitterende piano-improvisatie. In 2012 werd de hele cast van de musical 'Ramses' naar de HAN gehaald.
Daarnaast was Kitty verbonden aan de Willem Nijholt Academie van het Nijmeegse ROC, waar jongeren werden opgeleid tot musical- en muziektheateracteurs en -actrices.

In 2010 kreeg Kitty kanker, maar herstelde. Ze verwerkte haar gevoelens in de soeiharde theatersolo Vals Plat, die veel aandacht trok, ook in de media. Kitty liet hierin zien hoe het leven van een (voormalige) kankerpatiënte kan zijn: rauw en verdrietig, maar ook liefdevol en onverwacht inspirerend. De regie was in handen van Michaël van Buuren, Liesbeth was artistiek adviseur en werd ook ambassadeur van het Radboud Oncologie Fonds.

In september 2016 bleek dat er uitzaaiingen waren bij Kitty en dit keer kon alleen een levensverlengende behandeling aangeboden worden. Ze wilde met de extra 'leef-tijd' die haar werd gegund iets nuttigs doen en schreef opnieuw een theatersolo: Ik heb nog iets op mijn lever, een taboedoorbrekende 'chemonoloog'. De betekenis en invloed die Ramses en Liesbeth op haar hebben gehad stonden daarin centraal. Zij leerden Kitty niet in hokjes te denken, mensen in hun waarde te laten en mogelijkheden en creativiteit te benutten. Inspiratie die Kitty probeerde door te geven aan haar studenten en de bezoekers van haar theatersolo.

Hierna volgden nog vier theatervoorstellingen en twee boeken: Waterval (2021) en De vrouw in 20 wachtkamers (2022).
Er verschenen vele interviews met Kitty in de (landelijke) media. Online staan o.a. nog interviews in de Volkskrant en Het Parool, een reportage van Omroep Brabant (2020), de podcast Stervelingen (2021) en een documentaire die Hella de Jonge maakte over de soms gebrekkige communicatie tussen arts en vrouwelijke patiënt.
Op 4 april 2025 overleed Kitty op 61-jarige leeftijd.

Meer over Kitty is te lezen op de site krachtvanbeleving.nl.