Ze waren daar op de bonnefooi naartoe gegaan, om een internationale filmcarrière te beginnen. Joop Admiraal hierover in Bas Steman's belevingsbiografie 'Naakt in de orkaan': "We zouden eerst naar Berlijn gaan, want daar werd ook veel gefilmd. Toen zagen we La Dolce Vita van Fellini, en zijn we naar Rome gegaan (...). Het viel ons behoorlijk tegen. De filmrollen lagen zeker níet voor het oprapen." Ramses in hetzelfde boek: "maar het was ook leuk, en daar ging het om!"

Een paar fragmenten uit Ramses' brieven:

"Een avond werden we gevraagd om bij maestro zo en zo te komen (...) en het bleek dat we Leger des Heils-liederen moesten zingen, omdat er een scènetje in de film zit. Toen we met de papiertjes voor ons en de maestro met vingers zwaaiend, op een rijtje in een keurige kamer moesten zingen 'Heerlijk, heerlijk, zal d'ontmoeting zijn', kreeg het verblijf in Rome iets heel lulligs, dat begrijp je wel. (...) Flemdebeuten tentekeet. Hoera!!"

"Het is lekker warm weer. Iedereen loopt zonder jas en de meeste bomen zijn nog groen. Als ik hier lang zal zijn word ik gek op dit volk, ze zijn mooi, niet sophisticated, heel erg chauvinistisch, maar houden van buitenlanders om alles wat ze hebben te tonen, houden van alles, wat lekker is, werken hard maar haten het, zodat de atmospheer tijdens het werk veel leuker is."

"Vergeet niet, dat wij vaak fed up zijn van de tegenslagen, maar nooit ongelukkig - het tegendeel. That is Rome, my dear. Er is altijd hoop op iets, waar in Holland die hoop niet eens de grond in geslagen wordt maar door heel practische redenen niet bestaat."