De Stichting Ramses Shaffy
Fonds voor jonge kunstenaars

COLUMN VAN DE VOORZITTER

Door Jacques Klöters (9 maart 2012)

'Laten we eens bij Ramses Shaffy thuis gaan kijken,' zei uitgever Vic van de Reijt tegen me. Het was een mooie oktoberdag, vorig jaar. 'Maar Shaffy is al een hele tijd dood,' reageerde ik. Het bleek dat de huur van zijn huis al die tijd nog aangehouden werd. Een vrij smal huis op de Herengracht, boven een coffeeshop. Twee ramen aan de voorkant, een lange nauwe gang en achter ook nog wat. We werden binnengelaten door Peter Heijligenberg, bovenbuurman en vriend van Ramses. Een goede luisteraar en een voorzichtig formulerende man die een leven lang andere mensen uit de sores heeft proberen te halen. Hij vertelde hoe zeer hij hield van de nachtelijke pianoklanken van Ramses en van zijn onverwachte bezoeken en mooie gesprekken. Na diens dood was hij executeur-testamentair geworden en nu stond hij voor zijn laatste klus: de ontruiming van het huis. Ik moest denken aan de regels van een gedicht van Wilmink: 'Het huis, dat eens gastvrijheid bood / dat huis is dood.' Het is geen prettig gezicht, de inboedel van een overledene, links en rechts op de grond gezet, tegen de muren staande, in dozen opgetast. Toch overviel me ook een grote nieuwsgierigheid en een lichte spanning, alsof ik de graftombe van een Egyptische prins betrad, Ramses.

Peter legde uit dat dit Ramses atelier was en dat die altijd had gedacht terug te keren, ook toen iedereen kon zien dat dat nooit meer zou gebeuren. De huur werd steeds voor een paar jaar verlengd, voorlopig zat hij er nog aan vast, ook al was Ramses allang verdwenen.

Een atelier met overal woeste tekeningen aan de muren, schilderijen, aquarellen, foto's die betekenis voor hem hadden gehad, het portret van Bhagwan, maar ook opgestapelde rieten stoelen, oude bandrecorders, dozen met banden en bandjes, boeken, toneelscripts, porseleinen KLM-huisjes, bananendozen vol boeken en de grote vleugel waarop zijn liedjes waren ontstaan. Aan hangertjes hing Ramseskleding. Een lange jas met bontkraag, wonderlijk gestreepte broeken en overhemden die alleen hem pasten. Lege kleding waaruit het leven verdwenen was.

Maar Ramses is niet dood. Er is juist veel belangstelling voor hem, vertelde Peter. Zijn naam en werk levert zelfs nog geld op. Ramses, die geen erfgenamen had, had bij zijn leven een Stichting opgericht en die moest ervoor zorgen dat dat geld ten goede zou komen aan jonge kunstenaars. In het bestuur zaten oude vrienden van Ramses. Ik was nieuwsgierig en stelde een massa vragen. 'Wat leuk dat je zo geïnteresseerd bent,' zei Peter, 'je lijkt er wel verstand van te hebben en dat is voor ons goud natuurlijk! Heb je zin om in het bestuur te komen?'

Lees hier het vervolg.

Meer over de stichting: www.stichtingramsesshaffy.nl.





shaffy.nl
Ramses Shaffy Website Als het stormt in je hart, ga mee, ga mee...