|
Voor de pauze droegen H.C. ten Berge (winnaar P.C. Hooftprijs 2006), Wim Brands, Victor Vroomkoning en Hanz Mirck gedichten voor. Tussendoor werd er op de vleugel Bach gespeeld, Moessorski, Mozart en Schubert. En dat was wat de Shaffyfans betreft dan alleen nog maar het voorprogramma! Na de pauze was het tijd voor Ramses. Bas Steman las uit het meeslepende Naakt in de Orkaan, Ine Kuhr en Ariane Greep zongen een aantal van Ramses' mooiste liedjes (onder meer Ik denk over ja na Amsterdam, Kleine Kinderen en La Mouette), op de vleugel begeleid door Nico van der Linden, die ook de typische Shaffy-uithalen imiteerde en mooie anekdotes vertelde. Ooit, op een moeilijk moment in Nico's leven, schreef Ramses een tekst voor hem, met de opdracht muziek daarbij te componeren. Vervolgens kwam hij telkens kijken of het al vorderde. Hoe stimulerend kan Ramses zijn! Tsja, en toen?
Toen was het de beurt aan de maestro zelf! Vooraf was de spanning er flink ingehouden. Zou hij komen of niet? "Shaffy leeft bij de dag en is ongrijpbaar, zoals hij altijd is geweest," aldus de Apeldoornse Courant. Maar hij kwam!
Nadat Ramses het podium had betreden zette hij een ter plekke geïmproviseerd loflied in op (Luister:)
het 'goddelijke'
Zutphen. Daarna volgde een prachtige uitvoering van (Luister:)
't Is stil in Amsterdam.
|
