"Ik heb me altijd voorgenomen: als ik ga lesgeven, wil ik dat doen over wat me heeft beïnvloed, waar ik heel veel aan heb gehad. Astrid Seriese stelde voor een voorstelling over Jacques Brel te maken. Dat vond ik te gek! Toen zei ik onmiddellijk: ‘Laten we er dan Ramses Shaffy bij doen.’ Op de een en andere manier heb ik altijd een soort link tussen die twee gezien. Twee mannen die vanuit een passie in het leven staan.
Hun liedjes moet je niet je te ‘mooi’ zingen, dan sla je de plank helemaal mis. Er moet iets van rauwheid in zitten, iets van dat je lak aan alles hebt. Liesbeth List zei tijdens een van haar workshops: ‘Bij allebei komt het neer op: open je hart en zing!’ Terwijl op het conservatorium meestal geleerd wordt op een hele mooie manier met je stem om te gaan. Hier gaat het meer om acteren, je verdiepen in de achtergronden van Brel en Shaffy; en misschien ook eens kijken in je eigen leven, wat je daarvan kan gebruiken. Veel liedjes hadden vandaag geschreven kunnen worden, zo universeel zijn ze.
Muzikaal gezien zijn er ook verschillen. De chansons van Brel zijn harmonisch interessant. Dat is bij Shaffy minder het geval, of het moet zijn in latere nummers als ‘Laat me’ - hoe hij dat zingt: onnavolgbaar! Sommige liedjes, zoals ‘Vijf uur’ hebben een soort eenvoud, de boodschap verdomde duidelijk. En de cd’s met het trio Louis van Dijk erachter, dat is weer gewoon jazz!"

"Ik had van tevoren niet kunnen denken dat er zo op gereageerd zou worden. Al heel snel kwamen studenten met liedjes van Shaffy en Brel aanzetten. Natuurlijk krijg je zes keer ‘Ne me quitte pas’ en zeven keer ‘Laat me’, wat het meeste aanspreekt zijn de emotionele balads. Maar ik was aangenaam verrast dat ze daar al mee kwamen, en er zaten ook onbekendere nummers tussen.
Op een gegeven moment voelde ik: je hebt iets in je handen dat heel bijzonder is. Op de repetities gebeurde het dat als er gezongen werd studenten met tranen in de ogen zaten. Zo van: ‘Wow, wat komt dit allemaal binnen!’
Na de reportage in RTL Boulevard kreeg ik zoveel reacties binnen, dat ik bij Odeon ben gaan informeren of de grote zaal vrij was. Ik was bang dat we anders mensen naar huis zouden moeten sturen.
Toen kwam er nog een grote verrassing: ik werd door een fan van Ramses gemaild, die schreef: ‘Dit zou eigenlijk ook in Amsterdam moeten plaatsvinden. Waarom bellen jullie het Nieuw de la Mar niet?’ Dat heb ik gedaan en ze hebben vorige week gereageerd: in september gaan we optreden in het Nieuwe de la Mar! De verbouwing daarvan is uitgesteld. In principe hebben we een avond en mocht het echt stormlopen dan zijn ze niet ongenegen er nog een avond aan vast te plakken. Ze waren daar heel erg enthousiast. De laatste keer dat Liesbeth en Ramses daar zelf stonden liep het storm! De kranten hebben ook veel belangstelling. Heel bijzonder."

"De nummers worden begeleid op piano, contrabas, slagwerk, cello en accordeon. Afgezien van de a capella nummers, zoals het close harmony arrangement op ‘Sammy’. Rik Elings, een pianodocent uit Zwolle heeft dat gemaakt voor de hele club. Dat heeft hij zo vreselijk mooi gedaan! Een van de hoogtepunten van het programma. Een ander hoogtepunt is het close harmony arrangement dat Bouwe Bruins, de muzikale leider, een pianist in de tweede fase van de conservatoriumstudie, heeft geschreven op ‘La chanson des vieux amants’.
De arrangementen zijn anders dan gebruikelijk; we hebben geprobeerd er wat eigens van te maken. Het zijn geen Brelletjes of Shaffy’s die op het podium staan, dat willen we ook niet pretenderen. We willen gewoonde liefde voor het repertoire laten zien, gezongen door mensen van nu."
Mariëlle Vester en ik hebben de voorstelling een klein beetje geënsceneerd, met strand en de zee. We hebben het gevoel dat zowel Brel als Shaffy iets hebben met de zee, strand en lucht."