Opgewarmd door de bruisende chansons van Alderliefste, werd Ramses met groot enthousiasme op het podium onthaald. Hij begon met een perfecte uitvoering van 'Laat me', die overging in een zinderende, jazzy improvisatie, waaraan geen einde leek te komen, maar die geen moment verveelde. Daarna volgde zijn lijflied ''t Is stil in Amsterdam', ontroerend als altijd. Toen werd er een piano-synthesizer het podium opgereden, en begon Ramses te spelen zoals alleen hij dat kan, ondertussen vrolijk fantaserend over Zwolle en wat je daar zoal kunt doen. Dansen bijvoorbeeld! "Als ik dat wil, dan kán ik het ook!" Bijna was Ramses vervolgens met piano en al van het podium afgedanst, want het gevaarte stond op wieltjes, en bewoog zich onder het spelen langzaam maar zeker richting publiek. Net op tijd werd het recital, waarin ook de Cantate nog even was langsgekomen, beëindigd. Het optreden werd afgesloten met een luidkeels meegezongen 'Zing-vecht-huil-bid-lach-werk-en-bewonder'. Kijk/luister: "Zwolle smult van optreden Ramses" (De Stentor, 12 aug.'06)
Kijk/luister:
Gerard Alderliefste: "Even zag ik hem in vol ornaat"
"Van de optredens die we met Ramses hebben gedaan, was dit absoluut het
beste: creatief, emotioneel, intens... We zaten zelf op het podium gewoon
aandachtig te luisteren naar wat er nu weer allemaal zou gaan gebeuren in
zijn improvisaties. Een beetje als medemuzikant, maar vooral als
toehoorders! Ik zag de ogen van bassist Arnd rood worden en voelde zelf ook van
alles in me rondgaan: verbazing, emotie. Even zag ik hem in vol
ornaat: zīn Egyptische klanken, woordgrapjes, niet-te-evenaren
akkoordenkeuze - zwaar maar ook jazzy - plots een fragmentje Cantate erin
(gejuich!): honderd procent Ramses!
Lees hier het volledige verslag van Gerard.
|