Op 8 oktober 2006 om 14.30 uuur treden ‘De Wilde Rozen’ op in het Haagse Theater Pepijn, met onder meer bekend en minder bekend werk van Ramses Shaffy. Bel voor kaarten: 0900-4104104 (Diligentia) of 0900-8282999 (Haags Uit Buro).
Onderstaand interview werd afgenomen in december 2004.

Fatíma: “Ramses is voor mij een hele grote inspiratiebron. Ik heb hem eigenlijk pas echt ontdekt met de plaat Dag en nacht. Toen ik die bij iemand gehoord had, heb ik hem meteen gekocht en grijs gedraaid. Niet lang daarna – het was rond 1989 - liep ik over de Herengracht. Ik dacht aan Ramses, vroeg me af waar hij precies woonde; zijn huisnummer kende ik niet. Ineens hoorde ik zijn stem. Hij zat op een terrasboot, samen met Hans van der Togt en nog wat mensen. Ik dacht: dat is hem! Er naartoe! Maar ik durfde niet... Wat moet je nou eigenlijk tegen zo’n man zeggen? Tegelijkertijd dacht ik: dit is je kans, hij zit daar nu! Ik ben teruggelopen en riep: ‘Hallo!’ Ramses keek mij recht aan. ‘Oh hallo!’ Ik: ‘Sorry, maar ik weet eigenlijk niet meer wat ik wou zeggen.’ Toen spreidde hij zijn armen en riep: ‘Zeg het maar! Kom erbij zitten! Wat wil je drinken?’ Ik wilde wel een biertje.
Hij had een Balinees jasje aan. Het bleek dat Ramses diezelfde ochtend van zijn vakantie op Bali was teruggekomen. Zijn vakantiefoto’s werden ook aan mij doorgegeven; ik maakte onmiddellijk deel uit van die kring. Er was een foto bij waarop hij in zee stond. Ik weet nog dat ik dacht: nou, dat ziet er nog steeds goed uit! Hij was toen 56. Hij vertelde hoe heerlijk het was; dat de palmen daar een taal spraken, wanneer ze zo heen en weer wiegde, dat hij daarmee communiceerde. Het gaf hem een soort religieus besef.
Ik vertelde Ramses dat ik op zijn muziek schilderde; ik zat toen op de Kunstacademie. Dat vond hij zo leuk dat hij zei: ‘Ik ga even naar huis, een bandje voor je opnemen waarop ik instrumentaal improviseer.’ Dat heeft hij gedaan. Ik weet dat hij dat ook voor anderen deed; er moeten nog heel wat van dat soort bandjes circuleren. Ramses zei: ‘Weet je, ik schilder ook. Ik schilder in twee verschillende stijlen. De ene als ik nuchter ben, de andere als ik stoned of dronken ben. Dat verschil wil ik je graag laten zien. Sylvia, mijn buurvrouw heeft ze naast elkaar hangen.’ Met de hele bende gingen we naar het huis van Sylvia de Leur. Ze was niet thuis, maar een werkster liet ons binnen. Boven haar bank hingen twee aquarellen van Ramses. Op eentje stond een Thaise danser, heel figuratief. Hij zei: ‘Dat schilder ik als ik nuchter ben.’ Er hing ook een schilderij met een paar spetters en een cirkeltje: ‘En dat als ik stoned of dronken ben.’
Terug op die terrasboot vroeg hij welke platen ik van hem had. Ik noemde onder andere Sterven van geluk. Toen pakte hij mijn hand stevig beet: ‘Heb jij Sterven van geluk? Daar ben ik zo blij mee! Die plaat is vernietigd en is niet meer in de handel terwijl we er met zovel liefde en warmte aan gewerkt hebben.’ Ik vroeg hem of die plaat ging over een en dezelfde persoon. Hij antwoordde: ‘Al die nummers zijn geschreven voor een en dezelfde vrouw.’
Ineens stond hij heel onverwachts op, schudde ons heel warm en stevig de hand en zei: ‘Ik moet nu gaan, want mijn geld is op.’ En toen was hij ook weg. Ik denk dat we daar een uur of vijf hebben gezeten.”

Pianist Pieter van Santen van de Wilde Rozen is afkomstig uit Crème Fraïche en heeft begin jaren negentig nog met Ramses en Liesbeth opgetreden in België. Drummer Clint Marana en bassist Dan Simon, respectievelijk afkomstig uit de Filippijnen en de Verenigde Staten, hebben de muziek van Ramses via Fatíma leren kennen. Hoewel ze de teksten niet verstaan, waarderen ze zijn muziek zeer. Het intro van Zing vecht… deed Marana wat aan Sergio Mendes denken.
Philip de Goey, die onder meer fluit en hobo speelt en de eigen nummers van de band componeert, raakt soms in hogere sferen door de muziek van Shaffy. Hij vindt de composities als professioneel musicus (met een Conservatorium-opleiding) ook erg interessant. “Er zijn vaak onverwachte wendingen in zijn nummers. Het is anders dan het meest gangbare. Hele ongebruikelijke harmonieën soms; hele ongebruikelijke opeenvolgingen en liggingen van de akkoorden. Je moet je er goed in verdiepen, wil je het op een goeie manier kunnen interpreteren. Als er een akkoord niet in de goeie ligging gespeeld wordt, dan klinkt het meteen heel anders; niet zoals het moet. Dat is heel specifiek voor iemand met een eigen stijl.”
Wilde Rozen speelt bij voorkeur de wat onbekendere Shaffy-nummers, zoals Echo, Loop door, An & Jan, Feestje en Ga weg. Fatíma: “Van dat laatste nummer hebben we een extended version gemaakt. Op de elpee duurt het maar 45 seconden, bij ons zes minuten, met solo’s erin. Ik heb een voorkeur voor de wat onbekendere nummers. Ik zie het bijna als een soort missie, om die levend te houden. Het is van zo’n geniale kwaliteit! Elke keer als je het hoort blijf je je verbazen hoe goed het is. Dit moet levend blijven; dit moeten mensen blijven horen!”

© Sylvester Hoogmoed, december 2004