|
'De Suite-tapes', deel 7
De Shaffy Suite is een serie op de Concertzender over de muziek van Ramses Shaffy.
Voor iedere aflevering wordt er iemand geïnterviewd uit het 'gevolg' van Shaffy, die intensief met hem heeft samengewerkt.
Deze keer: Heddy Lester.
Al lang voordat ze Nederland vertegenwoordigde op het Eurovisie Songfestival (in 1977, met 'De Mallemolen')
ontdekte Ramses haar talent.
In de tweede helft van de jaren zeventig trad Heddy, samen met haar broer Frank,
veel met hem op, onder meer tijdens een landelijke 'kroegentournee' en in de Brakke Grond.
Hoewel Ramses in deze periode nogal eens erg dorstig was (wodka!),
bewaart ze er hele mooie herinneringen aan.
Heddy Lester:
"Het blijft een stout jongetje. Een geweldige man!"
"Hoe oud was ik? Een jaar of negentien. Ik zat in het duo April Shower. We kregen geen poot aan de grond, stonden in ´The Revolution´,
een nachtclub in de Lange Leidsedwarsstraat, te zingen. Er kwam geen hond. Ramses kwam binnen. Ik bewonderde die man verschrikkelijk.
Hij ging helemaal in het midden zitten, zoals alleen hij kan zitten en zei: 'Zing voor mij!' Dus wij zongen daar de sterren van de hemel!
Daarna kwam hij
op een avond binnenwandelen in het restaurant van mijn vader. Het was stampvol.
Hij zag dat ik daar aan het bedienen was en zei toen: ´Jij gaat zingen, ik ga wel bedienen.' Dus dat deed hij,
in bontjas en met z'n hoed op, liet soeplepels vallen, morste... Er was een Frans gezelschap aan het eten, die mensen dachten: wat is dit???
Later is hij piano gaan spelen en was iedereen verkocht; het was geweldig!"
"Mijn broer en ik werden uitgenodigd om voor de KLM in Japan te gaan optreden. We mochten een zanger meenemen. Ik zei meteen: ´Ramses!´
Hij wilde wel, was dolenthousiast! We hadden een afspraak met de publiciteitsman van de KLM, bij mij thuis, driehoog.
Ramses kwam veel te laat en zat eerst op twee hoog, maar toen hij uiteindelijk boven kwam riep hij meteen dat hij een hele Japanse
show had en begon heel erg ´Japanserig´ te doen, op zijn manier. Die man van de KLM zat heel verwonderd te kijken en
vond het allemaal gewéldig! Maar zijn toenmalige manager, Heleen, zei tegen mij
in de keuken: 'Ik ga niet met die man naar Japan hoor!' Uiteindelijk wilde Ramses zelf ook helemaal niet meer.
Die Japanners waren razend dat hij niet was meegekomen!"
"We hebben een tournee gemaakt langs allerlei café's, overal in het land.
Mijn broer en ik traden samen op en daarna deed Ramses zijn eigen dingen, waar iedereen natuurlijk op zat te wachten.
In Leiden was het zo vol dat iedereen moest staan, met hun biertjes in de hand. Iedereen schreeuwen: 'Ramses, Ramses!'
Hij zei: 'Jullie moeten allemaal gaan zitten, anders kan ik niet werken.' Er werd gezegd: 'Dat kan niet, we kunnen niet zitten.' 'Nou,' zei Ramses, 'dan ga ik zitten!
Toen ging hij midden in het café zitten en speelde niet. Dat hebben mijn broer en ik toen opgevangen.
De volgende dag zei ik: 'Ramses, wat heb je nou gedaan verdorie!' Hij wist er niks meer van, had natuurlijk vreselijk
aan die wodka gezeten. 'Heb ik dat gedaan? Nou, dan gaan we terug, dan gaan we het goedmaken!' Toen zijn we terugegaan naar dat café!
Wat ik aan Ramses zo geweldig vind, is dat het zo'n ontzettend aardig mens is. Ik ken niemand die Ramses niet mag.
Soms deed hij bijna niks tijdens een optreden, behalve alles omdonderen en 'Hohohohohoo!' zingen.
Dan waren mensen wel teleurgesteld en boos op hem, maar je vergaf het hem altijd, want het is zo'n charmante man.
Het is een fenomeen!"
"Als hij dan toch begonnen was met spelen en zingen en er eenmaal goed in zat, dan hield hij ook niet meer op.
Je kreeg hem niet meer achter de piano vandaan, hij bleef maar doorgaan, tot het bittere einde.
Ik heb ook avonden meegemaakt dat hij zelf nauwelijks hoefde te zingen, hij hoefde alleen maar te beginnen met 'We zullen...' en dan vulden
de mensen het zelf in."
"We stonden een keer in Brabant, in een splinternieuw theater.
Diezelfde avond moesten we optreden in een zaak van mijn vader die een jaar bestond, op het Leidseplein.
Dus ik zei in Brabant tegen Ramses: 'Maak het niet te lang, anders redden we het niet meer om nog in Amsterdam op te treden.'
Nee, dat zou hij niet doen. Hij kwam op en ging 'Het boek Lielje' voorlezen. Halverwege brak hij het af en riep:
'We hebben weinig tijd, hier is Heddy Lester!' Het publiek begreep er niets van.
Het was ook nog eens zo'n avond dat hij alle decorstukken en microfoons omgooide, enfin, een puinhoop! Theaterdirecteur razend!"
Wij als een gek naar het Leidseplein gereden, waar iedereen op Ramses zat te wachten. Hij ging achter de piano zitten en
zong: 'Wij mogen nooit meer terug. Heddy en ik mogen nooit meer terug... naar Brabant. Heddy en ik mogen nooooooit meer terug... naar Brabant.'
En vervolgens flikkerde hij met kruk en al achterover het podium af!
Dat was het enige wat hij die avond deed en de mensen vonden het het hoogtepunt van de avond! [lacht] Wie kan zoiets doen? Alleen Ramses!"
"Toen ik het songfestival had gedaan was ik niet meer geloofwaardig voor veel theaterliefhebbers.
Toen zei Ramses: je komt bij mij, in de Brakke Grond. Daar heb ik een paar maanden als gast in zijn show opgetreden.
Als hij me aankondigde gingen ze lachen in de zaal: 'Haha, de Mallemolen...' Ik ging bibberend op. Maar Ramses zei: 'Je moet dat blijven zingen, want
het is jouw lied. Ik moet ook mijn leven lang Sammy blijven zingen.'
Hij stimuleert mensen zo waanzinnig."
"Ik heb ook nog in de Bhagwanperiode met hem opgetreden, op de Veluwe, waar hij toen woonde. Dan kregen we een massage als betaling! [lacht]
In die tijd dronk hij niet meer.
Ik vond toen dat het magische er een beetje af was. Dat is natuurlijk onzin, maar hij was zo keurig in die tijd.
Het was niet meer die rare, gekke man. Ik vind dat hij dat nou weer terug heeft, die gekte.
Hij is ongelofelijk helder, maar heeft iets heel stouts over zich. Het blijft een stout jongetje. Een geweldige man!"
"Ik heb een waanzinnige tijd met hem gehad, ik denk daar met hele warme gevoelens aan terug.
Ondanks de dronkenschappen, alle decorstukken en microfoons die omver vielen: altijd lol!"
(interview: © Sylvester Hoogmoed, januari 2006)
Heddy Lester, 3 oktober 2005
Meer over de Shaffy Suite
ramses.fanpagina.nl
|
|