Een sprankelende show in het Antwerpse Sportpaleis, vol kleinkunstliefhebbers. Tijdens de jongste (vijftiende) editie van de jaarlijkse Nekka Nacht stond Bart Peeters centraal. Met zijn begeleidingsband De Mannen trad hij onvermoeibaar op, deze lange nacht - eigenlijk een uitgelopen avond, die van half negen tot na middernacht duurde - met alle charme, beweeglijkheid en muzikaliteit die hem eigen is. Maar hij had ook een aantal grote collega's uit het 'kleine' genre gevraagd om gastoptredens te verzorgen, zoals Jan de Wilde, Raymond van het Groenewoud én de door Peeters zeer bewonderde Ramses Shaffy!

De 'Amsterdamse Jim Morrison', zoals hij hem aankondigde, had aan die uitnodiging maar al te graag gehoor gegeven. Jarenlang was hij niet meer teruggeweest in de stad waaraan hij zulke mooie herinneringen bewaart, uit de tijd dat hij er woonde, begin jaren negentig, toen hij voor Het Ballet van Vlaanderen speelde in De man van La Mancha. Samen met Alderliefste zong hij 'Laat me' ("Antwerpen, laat me bij je zijn") en 'Zing, vecht, huil, bid, lach, werk en bewonder', tot enthousiasme van het Vlaamse publiek, dat natuurlijk luidkeels meezong met het befaamde lange titelrefrein van dit laatste lied.

Allez, het was 'ne zeer plezante nacht!